Je wordt wakker, wrijft de slaap uit je ogen, opent je bankapp en ziet het: 2,5 miljoen euro. Geen loterijwinst, geen mysterieuze erfenis, maar een fout van de bank. Een eenmalige kans, zou je denken. Maar terwijl je hartslag omhoog schiet en je brein overuren draait, besef je: dit is niet zomaar een cadeautje. Dit is een tikkende tijdbom.

De realiteit van een bankfout

De bank heeft lange armen en digitale sporen zijn onmogelijk uit te wissen. Geld overboeken? Vergeet het maar. Banken hebben limieten en grote transacties trekken direct de aandacht. Contant opnemen? Zelfs met een goede planning en een paar slimme handlangers red je het niet om miljoenen in 24 uur weg te sluizen. En dan is er nog de juridische kant: verduistering is strafbaar. Het geld is niet van jou, en zodra de fout ontdekt wordt, kloppen ze bij je aan.

De keerzijde: Banken en hun zorgplicht

Maar laten we eens de andere kant bekijken. Stel, niet de bank heeft een fout gemaakt, maar een particulier of bedrijf heeft per ongeluk een groot bedrag naar de verkeerde rekening gestuurd. Dan verandert het spel. Want hoe eerlijk banken zich ook voordoen, als ze zelf niet in de problemen komen, zijn ze ineens niet zo behulpzaam.

Neem het verhaal van een gedupeerde klant die €3.000 overmaakte naar het buitenland, maar door een klein foutje bij een Nederlandse rekening uitkwam. Zijn eigen bank, ABN AMRO, haalde de schouders op: hun controlesysteem bleek een loterij, afhankelijk van welke medewerker je sprak. Rabobank, de bank van de ontvanger, deed er nog een schepje bovenop. Privacyregels, kleine lettertjes, en vooral: niet hun probleem. De toevallige ontvanger had schulden en gaf het geld snel uit. De bank zelf had zijn roodstand direct ingelost met het gestorte bedrag. Eindstand? De bank wint, de klant verliest.

Witte boorden criminaliteit onder het mom van zorgplicht

Banken schermen met zorgplicht en privacyregels, maar in werkelijkheid beschermen ze vooral zichzelf. Een fout in jouw nadeel? Pech gehad. Een fout in hun nadeel? Dan zetten ze alles op alles om het recht te trekken. En als jij per ongeluk geld ontvangt dat niet van jou is, ben jij ineens de boef.

Ironisch genoeg worden klanten met steeds strengere checks en limieten geconfronteerd, terwijl banken zelf lakse controles uitvoeren op grote overboekingen. De recente invoering van de IBAN-naamcheck helpt binnen Nederland, maar internationaal is het nog steeds een gok. En als het fout gaat, trekt de bank haar handen er vanaf.

Conclusie: Eerlijkheid duurt het langst, maar banken winnen altijd

Terug naar die 2,5 miljoen op je rekening. De enige realistische optie? Terugstorten. Want zelfs als je het zou willen houden, is het praktisch onmogelijk. Maar onthoud één ding: als de rollen omgedraaid zijn, rekenen banken op jouw eerlijkheid—zonder dat ze diezelfde moraal hanteren als het hen uitkomt.